Scaliger’s letters on many occasions show him to be an amiable person: he helped friends, claimed no authority for certain discoveries, downplayed the importance of some of his works and praised many of correspondents. But Scaliger could also be harsh, particularly if he felt that he or his works were being treated unjustly. In hisScaligerana, he sometimes shows a less pleasant side.
Humanists excelled in polemics and Scaliger was of course steeped in the rhetoric of praise and blame. Epistolary art in particular was a highly rhetorical genre. In fact, Scaliger’s more pious friend Isaac Casaubon often uses the same coarse words as Scaliger himself. Nevertheless, within the boundaries of the requirements of rhetoric, there was space to adopt one’s own tone. Scaliger’s words are particularly harsh compared to those of other letter writers, for example of Casaubon himself, Justus Lipsius, or, earlier in the sixteenth century, Desiderius Erasmus. In fact, one Leiden correspondent wrote to Justus Lipsius in 1595: ‘Scaliger is vehement in both praise and abuse, and often of the same man or thing. Those he calls scoundrels, asses, beasts and ignoramuses today are gentlemen, learned and erudite men the next' (transl. Grafton).
Most of Scaliger’s abusive language is directed towards certain Jesuits and dates from the last years of his life. A short introduction may clarify the circumstances. In the second edition (1598) of his De emendatione temporum(first edition 1583), Scaliger had argued that the writings which were ascribed to the New Testament preacher Dionysius the Areopagite, could not have been written before the fifth century AD and were in fact compiled by an ‘ape’ (falsifier). Scaliger was not the first one to make the point: heroes of textual criticism such as Lorenzo Valla and Erasmus had already contested the authorship of Dionysius the Areopagite. Scaliger, however, not only added another argument to the proof already extant, but also published these doubts, which was potentially harmful for the authority of the Christian tradition.
The Counter Reformation polemists decided to launch a campaing against Scaliger. A Jesuit, Martin Del Rio, in 1600 published a work called Disquisitiones magicae (Magical inquiries), in which Scaliger was attacked and the authenticity of Dionysius defended. Scaliger thought that the ‘stinking Magical inquiries’ needed a butcher rather than an answer. For the moment, he did not respond in print. Scaliger considered himself an expert in Hebrew, the language of the Old Testament. In 1604, another Jesuit, Nicolaus Serarius, attacked him on this point, indirectly, in a treatise entitled Trihaeresion, which formally directed against a friend of Scaliger, the Franeker professor of oriental languages Johannes Drusius. Now, Scaliger could not wait any longer. Drusius and Scaliger jointly published their counterattacks. While Scaliger’s defense was at the printers, the ‘Loyolites’ (named after Ignatius of Loyola, founder of the Jesuit order) showed that they, too, knew how to adopt violent metaphors: in 1605 they published anAmphitheatrum honoris in quo Calvinistarum adversus societatem Jesu criminationes iugulatae (Amphitheatre of honour, in which the allegations of the Calvinists against the Society of Jesus are slaughtered). Prominant protestants were scandalised and Scaliger received a sharp blow: his claims to noble descent were contested: Scaliger’s ancestors were not called Burdenius (from Burden) but Burdonius, from the Latin word burdo (ass). In 1606 the Amphitheatre was reissued and a book of 900 pages was announced, written by the Catholic’s most prominent critic: Gasparus Scioppius or Kaspar Schoppe. A year later the Scaliger Hypobolimaeus (The Supposititious Scaliger) came from the press. Most of Scaliger’s abusive language occurs in the context of this polemic, or rather this campaign against his person. Strings of abusive words often occur in a single letter, so that the same letters, written when Scaliger was apparently in a particularly bad mood, feature as the sources for various entries of this glossary.
This background may to some extent explain Scaliger’s uninhibited language. On the other hand, it should be noted that in the Scaligerana (Table Talk) Scaliger adopted an even more scathing language. For the use of Greek as a means to emphasize name-calling, see p. 69 of Rummel’s article listed under Some secondary literature.
This glossary is based on our corpus of letters. The notes refer to the passages of the letters where the word can be read in its grammatical context. Textual variants in the different versions of texts have not been taken into account
The Greek in the glossary is transliterated in order to avoid technical problems. The Greek in the source texts is maintained, but on your screen spaces may appear within words after accents or breathings. The dates are given in the format yyyy mm dd; correspondents are identified only by surname. For questions on the full bio- or bibliographical information about sources (prints, mss.) and the identity of the correspondents mentioned, please write us an email. (DvM).
Glossary
a)la/stor
an avenger, a furious wrecker, a wretch
[1594] 08 09 to Lipsius: ‘De illo priore nihil aliud dico nisi me in diem expectare tot adversarios quot in literis sunt genera ajmou>swn kai< ajlasto>rwn...’ 1603 01 10 to Casaubon: ‘ Nam video quosdam ajla>storav me perinde ita habere ac si fi>lautov sim.’ 1606 11 11 to Labbaeus: ‘Sed certum est negligere hos Alastoras.’
a)/mousos
uneducated, illiterate
[1594] 08 09 to Lipsius: ‘De illo priore nihil aliud dico nisi me in diem expectare tot adversarios quot in literis sunt genera ajmou>swn kai< ajlasto>rwn...
apostata
an apostate
1606 01 11 to Gruterus: ‘De Loiolitis apostatis non miror.’ 1606 05 27 to Casaubon: ‘Incidit in manus meas scelestum opus Apostatae Schioppii adversus gentem nostram, in quo parasitus ille Cardinalitius adiutus est a plusquam quinquaginta sodomitis…’ 1606 05 30 to Casaubon: ‘Loiolitae cur in nos hunc nebulonem apostatam subornarent, nullam caussam habent...’ 1606 06 02 to Drusius: ‘Nunc subornarunt apostatam Scioppium…’ 1606 08 25 to Casaubon: ‘Caussam obtrectationis in nos et in te, quam ad te scripsit medicus ille quum de Apostata Schoppio verba faceret... Est quidam Romae a cuius latere Apostata non discedit... Is si non consilium huius flagitiosi incepti Apostatae dedit...’ 1607 02 26 to Casaubon: ‘Audivisti, puto, caussam Cerberi Apostatae, cur in nos illud virus vomuerit.’ 1607 02 26 to Casaubon: ‘Quicquid est, bene Apostatae cum Apostata convenit.’
aretalogus
a liar, a teller of fairy tales
[1591?] 05 21 to Seguinus: ‘Sed sophistarum et aretalogorum hic est mos.’ 1605 01 08 to Casaubon: ‘Libellum meum in Serrarium excudi curat Drusius, non ea gratia a me conscriptum ut ederetur, sed ut illam meam de illo aretalogo sententiam exponerem.’ 1605 02 03 to Labbaeus: ‘Impudentiam aretalogorum de pyramide diruta aut deiecta non miror, qui portentosiores sycophantias illius generis hominum quotidie experior.’ 1605 07 17 to Putschius: ‘Itaque non ad illum, sed ad me infamia huius mendacii pertinet, qui, eius fidem secutus, nihil quam vanum me et aretalogum amicis meis et summis viris probavi.’ 1607 02 03 to Hoeschelius: ‘Sodomitas, onanitas, aretalogos nihil moror.’
asininus
stupid, ass-like
1600 02 11 to Welser: ‘...ilico res nova asininum animum percussit...’ 1605 11 15 to De Laet: ‘...quae sunt asinina.’ 1607 08 28 to Caselius: ‘Mimum et scenam asinini argumenti habes.’ 1591 06 09 to Vertunianus: ‘Quia hic mentio ignis, ex eo ignis purgatorii veterem fabulam probant stupore plane asinino.’
asinitas
stupidity, being an ass
1606 03 14 to Thomson: ‘Paucis asinitatem eius perstringam, ut lector rideat.’
asinus
an ass
1574 12 03 to Vertunianus: ‘ Nam tam verae sunt quam verum est quod ipse deprehendit: Robertum Constantinum asinum esse in bonis autoribus tractandis.’ 1591 06 09 to Vertunianus: ‘...asinum calce me ferientem in ius non vocavi.’ 1598 05 10 to Lipsius: ‘Scis quam multi sint file>legcoi et quidem tot asini quot ipsi.’ 1598 10 12 to Casaubon: ‘...sed asini non fatebuntur, qui haec omnia et omnem humanitatem morum et literarum ignorant.’ 1600 02 11 to Welser: ‘...ilico res nova asininum animum percussit.’ 1603 11 00 to Casaubon: ‘Equidem sciebam, cum librum in manus sumerem, nihil exquisiti ab illo morione esse exspectandum, sed tantam hominis esse imperitiam et tam stupendam asinitatem (non enim possum aliter vocare) putavi nunquam.’ 1605 06 15 to Casaubon: ‘Denique omnium illorum portentorum, quibus nova anni ratio deformata est, ille asinus auctor est. Quae quum ego primus aperuissem et ille iam agnoscere videatur, tamen tanta est illius pecudis impudentia ut tueri malit quam defendere.’ 1606 05 27 to Casaubon: ‘... tanta est impudentia asini.’ 1606 07 10 to Freherus: ‘Quod de mulo Loiolitico qui De cruce scripsit [i.e. Gretserus, not Lipsius] nuper querebatis, meam tibi aperui sententiam quam opto ut sequaris.Hominibus solere respondere nos, non asinis. Ille numquam scribit, nisi temulentus. Hodie nobilem hominem, summe pontificium, sed doctissimum, conveni, qui giganteam illam molem De cruce ridebat neque pluris faciebat hominem quam ego, quamvis plurimos in ea Societate habeat quos amat et colit.’
atheus
an atheist, unbeliever
1608 09 26 to Lubinus: ‘Quum eorum videbis scripta, non pudebit te tales habere bonitatis tuae socios, qua innocentes parentis mei manes a sodomitarum ac atheorum contumeliis vindicare constituisti
bellua
an animal
1574 12 03 to Vertunianus: ‘Sed quia contumacissima bellua est ignorantia...’ 1604 06 17 to Drusius: ‘Scaliger vero, quem homuncionem et Thrasonem quidam Martinus Delrio ex eo pistrino vocat (homo nescio an bellua an potius lutum stercore maceratum)...’ 1608 05 01 to Lubbertus: ‘Incidi vero in locum in quo respondes ad calumnias quas ex libro nequissimi bipedum nebulonis Scioppii in me bellua illa iactat.’
bestia
a beast
1605 08 12 to Casaubon: ‘Videbis quomodo accepi bestiam illam Clavium.’ 1605 10 15 to Lipsius: ‘Tepebat tamen mendacium, nisi insolentissima bestia, inscitiae foetura, Rob[ertus] Titius, qui tecum nomine ‘Lampugnani’ manus conseruit, iterum illud paene extinctum excitasset.’
caniculus
a puppy
1574 12 03 to Vertunianus: ‘Idem dico de Mathiolo, Amatho Lusitano, et aliis latrantibus caniculis.’ 1579 07 31 to Stadius: ‘Ego vero, quanquam canicularum vanos latratus rideo, tamen satis mirari non possum kakoh>qeian hominum qui mihi succenseant quod docuerim quae antea nesciebant.’ 1606 07 10 to Hoeschelius: ‘Innumera crabronum examina, in me, Casaubonum, Bongarsium, et alios, spicula sua dirigunt. Non magis haec morabimur, quam latratus canicularum de trivio.'
canis
a dog
1606 08 05 to Drusius: ‘Non possum satis impudentiam illorum canum mirari.’ 1607 05 31 to Gruterus: ‘Cardinalibus, quorum lances ille canis lambit, quomodo gratiam reponamus, deliberabitur, etc’ [sic].
cercops
a long-tailed monkey
1604 01 17 to Casaubon: ‘Quid aliud tibi attulisset, quam ut praeter impensas et sumptus, ludibrium illis cercopibus deberes?’ 1606 02 15 to Labbaeus: ‘Nam scio, quanquam sutilissimus, vanissimus, et impudentissimus cercops est, tamen multa falsa de eo spargi.’
Cerberus
Hellhound
1605 08 03 to Casaubon: ‘De Cerbereo, ut tu vocas...’ 1605 08 12 to Casaubon: ‘...de dolore, quem ex Cerbereo libro tw~n qeokatara>twn yeudaposto>lwn concepisti...’ 1607 02 26 to Casaubon: ‘Audivisti, puto, caussam Cerberi apostatae, cur in nos illud virus vomuerit...’
cercopithecus
a long-tailed ape
1605 12 03 to Putschius: ‘Non dicam quam laetatus sim, quum viderem ineptissimos cercopithecos quosdam rationibus et argumentis nostris oblatrasse; hunc autem praestantissimum virum non aliis quam illis nostrisChronologiam suam munivisse.’
daemoniacus
demonic
1604 06 17 to Drusius: ‘Nulla iniuria me affecit, neque si affecisset, ad me pertinere putarem; non magis quam quae illius familiae Daemoniacus Delrio, retrimentum inscitiae et sterquilinium calumniarum, meretricia et plusquam zelotica impudentia in nos evomuit, quaecunque scilicet livor et zhlotupi>a illi asino dictavit.’ 1606 05 30 to Casaubon: ‘Vidisti Catalogo Nundinarum daemoniaci Scioppii foetum de Burdonio.’
excremens du genre humain
the excrement of humankind
1607 10 13 to Castrin: ‘Il n’i a nulle foire de Francfort en laquelle il ne me faille attendre quelque visite des sodomites, onanites, pedans et tels excremens du genre humain.’
theokata/ratos
cursed by God
1605 08 12 to Casaubon: ‘...de dolore, quem ex Cerbereo libro tw~n qeokatara>twn yeudaposto>lwn concepisti...’ 1606 11 24 to Casaubon: ‘Et ne longius discedam, audio illos qeokatara>touv in illa sycophantiarum latrina Sethum Calvisium meretriciis et Loioliticis conviciis excepisse, quod me laudarit, quod meam doctrinam in ratione temporum secutus sit.’ 1607 05 21 to De Thou: ‘...les qeokata>ratoi Loiolitae...’ 1607 06 23 to De Laet: ‘...libro enim scelestissimo tou~ qeokatara>tou illius Schioppii...’ 1607 08 28 to Caselius: ‘Hinc piacularis ille kai< qeokata>ratov ajposta>thv magis idoneos homines quorum typographeo sacrum et horribilem foetum suum subiiceret, reperire non potuit.’
fatuus
an idiot
1607 11 13 to Welser: ‘Nunc quaerunt fatuos, quibus persuadeant nos non vivere, postquam putant se satis probasse nos ignobiles, asinos, atheos esse.’ 1608 09 26 to Lubinus: ‘Respondebunt itaque quomodo insanis et fatuis solet, non quomodo graves viri ab iis accipiuntur, quorum interest respondere.’
fungus
a blockhead, a fool
1606 05 27 to Casaubon: ‘Nam satis commendatur quod auliciis, et praesertim mulieribus, placet; alii praeterea galerati, una nocturna Vaticana pluvia tanquam fungi nati, famelicum tenebrionem e patinis culinarum suarum ad id incenderunt. Si nondum vidisti: ingens operis moles est, neque mirum tot nebulonum centonibus farcta.’ 1606 08 05 to Drusius: ‘Ego sane neque fungum illum, neque ullum sociorum eius responsione dignari possum.’
imperitissimus
a very ignorant person
[1590-92] 11 11 to Seguinus: ‘Fuit ille Hebraismi imperitissimus.’ 1591 06 09 to Vertunianus: ‘Tam prolixus fui quam in explicatione militiae Romanae, quam lucumo ille, homo impudentissimus et imperitissimus, se scire profitetur in quo impudentiam, vanitatem, et inscitiam suam testatus est.’ 1595 09 24 to Ranzovius: ‘Et plurimis ansam dedimus etiam imperitissimis in nos scribendi.’ 1598 07 19 to Brahe: ‘Ego horum neminem vidi, nisi imperitissimum et, quod pluris est, nequissimum.’ 1601 07 16 to Thomson: ‘Causam, ut sunt omnium rerum imperitissimi, ignorant.’ [1603] 00 00 to Scriverius: ‘...hortabarque te ad refutationem illius arrogantissimi pariter et imperitissimi commentatoris.’1603 07 13 to Elmenhorst: ‘Nudiustertius accepi quaedam excerpta ex Scholiaste malo Iuvenalis; neque malo tantum, sed imperitissimo.’ 1604 05 11 to Casaubon: ‘Ego, miserrimus omnium mortalium, habeo rem cum imperitissimo typographo.’ 1604 08 23 to Drusius: ‘...quamvis constat Iudaeos omnis memoriae vetustatis imperitissimos esse’ 1605 06 15 to Casaubon: ‘Fanaticus quidam Silesius Melchior Guil[an]dinus stirpium peritus, reliqua imperitissimus...’ 1606 11 22 to Labaeus: ‘Ut in illo Siculorum Fastorum centone, cuius auctor homo imperitissimus fuit...’ 1606 12 23 to Calvisius: ‘Res enim mihi cum ignavissimis et imperitissimis typographis fuit, quorum negligentia commissum, ut plura menda in ea editione quam verba sint, multa praepostere posita, multa traiecta, denique taedet pigetque.’ 1607 11 24 to Lubbertus: ‘Certe, maxima felicitate nostra omnium contigit ut non nisi a scelestissimis, imperitissimis, nequissimis tenebrionibus incessamur.’ 1608 03 12 to Ubertus: ‘...ego autem quicquid illius linguae scio, si modo aliquid scio, hoc me magistro pessimo scilicet et imperitissimo didicerim.’
impudentissimus
an utterly shameless person
1574 12 03 to Vertunianus: ‘Hoc enim vulgo homines aut non audent quia nesciunt, aut audent quia impudentes sunt.’ 1591 06 09 to Vertunianus: ‘Tam prolixus fui quam in explicatione militiae Romanae, quam lucumo ille, homo impudentissimus et imperitissimus se scire profitetur in quo impudentiam, vanitatem et inscitiam suam testatus est.’ 1603 09 29 to Casaubon: ‘Denique in illis partibus est homo doctus ille quidem, sed omnium quos coelum tegit impudentissimus, et cui nemo adhuc doctus visus est.’ 1603 11 04 to Casaubon: ‘De Chronologis quod quaeris, caveas inprimis a stercoreo illo Temporario, homine ineptissimo, impudentissimo.’ 1604 06 20 to Labbaeus: ‘Ex libris quos ad me misisti, nullos accepi praeter Legatum Othomanni et Censuram Collegii Sorbonici; quam quidem non possum satis mirari, quum per illam alterutrum sequitur ad falsarium esse qui acta Sorbonae produxit coram senatu, aut illos valde impudentes, si vera est quod se fecisse negent quod fecerunt.’ 1605 06 15 to Casaubon: ‘In illisCanonibus, quo tibi toties significavi, res est mihi cum ineptissimo et impudentissimo homine Clavio, quem hominem ex aliorum iudicio potius quam ex meo, aliquid sapere putavi... Denique omnium illorum portentorum, quibus nova anni ratio deformata est, ille asinus auctor est. Quae quum ego primus aperuissem et ille iam agnoscere videatur, tamen tanta est illius pecudis impudentia ut tueri malit quam defendere.’ 1606 01 11 to Gruterus: ‘Sed * * * impudentiores sunt quam pontificii.’ 1606 02 15 to Labbaeus: ‘Nam scio, quanquam sutilissimus, vanissimus et impudentissimus Cercops est, tamen multa falsa de eo spargi.’ 1606 02 25 to Casaubon: ‘Loiolitae execrabilem, sceleratissimum, impudentissimum librum in me cudunt de fabula Burdonii.’ 1606 06 19 to Taubmannus: ‘Cavendum, quantum video, tibi erit a nebulone nescio quo Schoppio, quia enim ille, ut gloriolae aliquid pariat sibi, triumviros illos, quibus Plautum tuum misisti, impudentissimis scriptis allatrare instituit.’ 1608 08 06 to Casaubon: ‘Itaque iam adornant quae, quanquam impudentissimus est, nollet vulgo nota esse.’
ineptissimus
an extremely foolish person
1574 12 03 to Vertunianus: ‘Hoc dico, quia, ut recte Contentus noster animadvertit, homo ineptissimus ex Plinianis male intellectis bonam sententiam se eruere posse speravit... At iurisconsultus, qui de praedio Maevii tractat, mox de praedio L. Titii verba facit, ineptissimus est... Haec sunt quae ad defensionem maximi scriptoris contra ineptissimos homines ex tempore deprompsimus.’ 1579 07 31 to Stadius ‘Glossemata ineptissima ineptissimorum hominum commenta ex illo a[u]reolo libello sustuli.’ 1582 04 12 to Patisson: ‘...sequitur ineptissima defensio, qua NVSQUAMvult legi in Lucano, non NVNQUAM.’ 1603 11 04 to Casaubon: ‘De Chronologis quod quaeris, caveas inprimis a stercoreo illo Temporario, homine ineptissimo, impudentissimo.’ 1604 05 24 to Gruterus: ‘Debes nobis et Statium, quem ineptissime cognomine Surculi editio Parisiensis proscripsit.’ 1605 05 14 to Casaubon: ‘Ego alio genere scabiem Clavii defrico in meis Canonibus Isagogicis et hominis inscitiam, impudentia[m] ventilo, cuius cento ingens vere Loioliticus partus nuper prodiit, in quo nihil aliud quam errores suos, quos vix tandem percepit, ineptissimis tabulis tueri conatur. Sed frustra. Saepius venit mihi in mentem stuporis tot hominum, qui tot tam crassos errores illius Asini pistrinarii non animadverterunt. Nam infantiorem imperitiorem et magis ridiculum reperies neminem.’ 1605 06 15 to Casaubon: ‘In illis Canonibus, quo tibi toties significavi, res est mihi cum ineptissimo et impudentissimo homine Clavio, quem hominem ex aliorum iudicio potius quam ex meo, aliquid sapere putavi.’ 1605 06 15 to Labbaeus: ‘Scriptor ineptissimus est et quo melius carere quam habere est.’ 1605 06 27 to Casaubon: ‘Extra illos fines est homo ineptissimus.’ [1605] 11 25 to Thomson: ‘Sed ineptissimus fuit ille Latinus interpres, et multa quae non intellexit, aut omisit aut depravavit.’ 1605 12 03 to Putschius: ‘Non dicam quam laetatus sim quum viderem ineptissimos cercopithecos quosdam rationibus et argumentis nostris oblatrasse; hunc autem praestantissimum virum non aliis quam illis nostris Chronologiam suam munivisse.’ 1606 06 23 to Freherus: ‘...quae sententia omnibus partibus ut falsa, ita ineptissima est. De nummo Palaeologi sententiam mutare non possum, quum sciam meliora me et probabiliora de eo quam mulum illum Ingolstadiensem de pistrino Loiolae pronuntiasse, hominem ineptissimum et qui, more Societatis suae, nihil quam centones farcire potest. Quid enim Loiolitae aliud nunc faciunt? Ineptissima illius est interpretatio.’ 1606 07 13 to De Laet: ‘Alphabeta illa quae misisti, ineptissima hominum imperitorum commenta sunt.’ 1608 03 06 to Calvisius: ‘Hoc te monere volui, ut ad omnia paratus sis et ineptissimorum conatibus nefandissimis occurras.’ 1608 06 09 to Casaubon: ‘Addetur una Apologia confutandae fabulae impudentissimae de Burdonio. Auctor ineptissimus libelli de tribus Capellis est Loiolita.’
kakodai/mwn
a wretch, an evil genius
1602 03 27 to Casaubon: ‘...nisi quod ille quidem kakodai>mwn uJpo< th~v pwrw>sewv th~v kardi>av dedecoris sui probrorumque sensum habet nullum.’ 1603 11 00 to Casaubon: ‘Miseram diligentiam kakodai>monov sofistou~!’
kakoe/thes
an evil or malicious person
(incl. kakoe/theia)
malignity
1579 07 31 to Stadius: ‘Ego vero, quanquam canicularum vanos latratus rideo, tamen satis mirari non possum kakoh>qeian hominum qui mihi succenseant quod docuerim quae antea nesciebant.’ [1595] 08 31 to Casaubon: ‘Homines peri>ergoi kai< kakoh>qeiv me pro theatro habent, in quo petulantiae suae mimum agam... De illis plausibus et iubilationibus, quod scribis, nihil dum comminisci quivi, nisi fortasse intelligis librum Lucumonis, hoc est partum elephantinum, quem ille hominum (quantum est) kakohqe>statov tam multos annos in me parturit, quamvis sciat me opus nostrum De emendatione temporum sub praelo habere, quod opus est illi ajlghdw<n ojfqalmw~n...Non primum nunc agnosco ajgroiki>an, aijscroke>rdeian, kakoh>qeian hominis.’ 1603 12 23 to Lubbertus: ‘...mihi excitabit nimius amor tuus ac cultus atque observantia, quam kakoh>qeiv homines ex affectu potius suo, quam ex tuo metientur.’ 1604 01 17 to Casaubon: ‘...quorum kakoh>qeian non paucis verbis tibi narrare possem quam inhospitales, quanto nostri avito odio ardeant, quam inexpiabili invidia.’
lamia
a witch
1605 08 03 to Casaubon: ‘Nam quis barbarismos, soloecismos, stribligines stercorearum illarum lamiarum enumerare possit?’
larva
a demon, a ghost, a spectre
1606 07 23 to Capellus: ‘Eiusmodi larvae plus nocent bonis literis quam qui aperte oppugnant eas.’
latrantes
barkers, barking dogs
1574 12 03 to Vertunianus: ‘Idem dico de Mathiolo, Amatho Lusitano, et aliis latrantibus caniculis.’ Besides, Scaliger often speaks about the latratus, adlatrationes or oblatrationes (barking) of his enemies. At one point, he compares them with the barking dogs in Leiden, which keep him out of his sleep, but cannot bite him: 1605 08 12 Scaliger to Casaubon: ‘Non magis hoc curare debeo, quam latratus Canum Leidensium, qui mihi somnios excutiunt, mordere autem non possunt.’
latrina
a latrine
1608 09 26 to Lubinus: ‘Quorum multa ex stercorei magistelli Serarii latrina sunt eruta.’
latrina Cerberi
the Hellhound’s latrine
1606 11 22 to Labbaeus: ‘In diem illud Amphitheatrum flagitiorum et latrinam Cerberi illius Schoppii expecto.’
latrina Loiolitica
a Jesuit latrine
1606 11 11 to Casaubon: ‘Amphitheatrum horroris prodiit quidem, sed nondum mihi visum. Non narrabo tibi quae monstra contumeliarum in te, optimum parentem meum, me et omnes bonos latrina illa Loiolitica vomuit.’
latrina sycophantiarum
a latrine of slander
1606 11 24 to Casaubon: ‘Et, ne longius discedam, audio illos qeokatara>touv in illa sycophantiarum latrina Sethum Calvisium meretriciis et Loioliticis conviciis excepisse, quod me laudarit, quod meam doctrinam in ratione temporum secutus sit.’
lucumo
a troublemaker, a dangerous person
1591 06 09 to Vertunianus: ‘Tam prolixus fui quam in explicatione militiae Romanae, quam lucumo ille, homo impudentissimus et imperitissimus, se scire profitetur in quo impudentiam, vanitatem et inscitiam suam testatus est.’ [1595] 08 31 to Casaubon: ‘De illis plausibus et iubilationibus, quod scribis, nihil dum comminisci quivi, nisi fortasse intelligis librum Lucumonis, hoc est partum elephantinum, quem ille hominum quantum est, kakohqe>statov tam multos annos in me parturit, quamvis sciat me opus nostrum De emendatione temporum sub praelo habere, quod opus est illi ajlghdw<n ojfqalmw~n.’ 1601 12 18 to Casaubon: ‘Nam nunquam suavius rideo quam cum aliquid eius Lucumonis video. Saepe mirari soleo illum tantum scriptorum legisse, ideo ut nihil sciret. Quam saepe delirat?’
lutum
mud, dirt
1604 06 17 to Drusius: ‘Scaliger vero, quem homuncionem et Thrasonem quidam Martinus Delrio ex eo pistrino vocat (homo nescio an bellua, an potius lutum stercore maceratum)...’ 1607 09 21 to Casaubon: ‘Lutum et stercus generis humani Martinus Delrio edit librum in me Apologeticum pro Dionysio Areopagita.’
meretricius
whore-like
1604 06 17 to Drusius: ‘Nulla iniuria me affecit, neque, si affecisset, ad me pertinere putarem, non magis quam quae illius familiae Daemoniacus Delrio, retrimentum inscitiae et sterquilinium calumniarum, meretricia et plusquam zelotica impudentia in nos evomuit, quaecunque scilicet livor et zhlotupi>a illi asino dictavit.’ 1605 10 15 to Lipsius: ‘Quin ne a te quidem abstinuissent neque partes quas sequeris, te ab illorum meretriciis contumeliis vindicassent, si alibi quam ubi nunc es, esses.’ 1606 11 24 to Casaubon: ‘Et, ne longius discedam, audio illos qeokatara>touv in illa sycophantiarum latrina Sethum Calvisium meretriciis et Loioliticis conviciis excepisse, quod me laudarit, quod meam doctrinam in ratione temporum secutus sit.’
meretrix
a whore (used in comparisons)
1584 11 01 to Lipsius: ‘Vellem, inquies, videre, quod os esset homini? Quod meretrici, si modo ullum habet meretrix.’ 1602 09 01 to Lipsius: ‘Potuitne ulla meretrix impudentius appellare pudicam matronam, quam ille nos?’ 1607 06 23 to De Laet: ‘Nam praeter convicia, quibus et meretrices puderet uti, incredibile, quot, quantas calumnias, quas strophas sycophantiarum furcifer ille convasaverit.’ 1607 06 24 to Casaubon: ‘Respondebitur non ad convicia, quae meretricibus, cauponibus, et lenonibus digna sunt, sed ad ea quibus serio triumphant de genere meo.’ 1608 08 06 to Casaubon: ‘Nam convicia, furiae, sycophantiae relicta sunt meretricibus, amphitheatro, et faeci apostolorum Loiolae, hoc est illuc retorta, unde contorta fuerant.’
mesdisans
slanderers
1605 04 08 to De Thou: ‘...la profanation des ignorans et de la sycophantie des mesdisans...’
monstrum
a monster, a monstrosity
1595 03 31 to Koterittius: ‘...quale illud famelicosum monstrum, de quo scribis, cuius latratus nihil moror.’ 1600 02 11 to Welser: ‘Ego novam editionem Epistolae de gente nostra adorno. Ei has facundi huius oratoris literas, cum commentario, adiungam, in quo monstrum suis coloribus exornatum dabo, et crassum hoc mendacium ita exagitabo ut etiam apud nos Transalpinos, quos sese astutia anteire putant, pueri, vel rustici speciosius, quotiescunque volent, mentiri possint.’ 1607 10 23 to Casaubon: ‘In Catalogo Nundinarum nulla est mentio scripti Schoppiani adversus te, neque puto prodiisse. Multi Germani miserunt ad me testimonia indignationis suae adversus illud monstrum. Praeterea didici illum tenebrionem vulgo conceptum fuisse ex scorto militari. Sororem adhuc eundem quaestum facere ita a matre institutam.’ 1608 05 01 to Lubbertus: ‘Heri inter caenandum accepi responsum tuum ad monstrum illud Ingolstadiense, de pistrino Loiolae.’
morio
a fool
1602 01 21 to Casaubon: ‘...praeterea quia istum morionem, qui omnes tanquam pilas habet, traducere volo.’ 1603 04 09 to Casaubon: ‘In extremis notis contineri non potuimus quin nequissimum morionem perstringeremus.’ 1604 04 16 to Casaubon: ‘Multa ostendit mihi quae imperitiam morionis tui skatofa>gou perstringunt.’ 1605 11 15 to De Laet: ‘…histrionici commentarioli Lydiad, morionis mirifici quo nullus imperitior et confidentior ad literas has tractandas sese contulit.’ 1606 01 20 to Casaubon: ‘Nunquam similis morio fuit.’ 1606 03 14 to Thomson: ‘Non est similis morio in orbe terrarum.’
mulus
a mule
1605 11 15 to De Laet: ‘Unus tandem, qui instar omnium erit, accuratissimus et harum literarum peritissimus Sethus Calvisius, Germanus, nuper eruditissimum et consummatissimum Chronicon edidit, quod totum rationum nostrarum insistit munimentis: opus heroicum et quo oculi simiolis nostris dolebunt. Illi mulo Anglico praesertim, qui, quum sit per omnia simius noster, tamen omnes rationes nostras, quae demonstrationibus nituntur, evertere voluerit.’ 1606 05 27 to Casaubon: ‘...tanta est impudentia asini.’ 1606 07 10 to Freherus: ‘Quod de mulo Loiolitico qui De crucescripsit [i.e. Gretserus, not Lipsius] nuper querebatis, meam tibi aperui sententiam quam opto ut sequaris. Hominibus solere respondere nos, non asinis. Ille numquam scribit, nisi temulentus. Hodie nobilem hominem, summe pontificium, sed doctissimum, conveni, qui giganteam illam molem De cruce ridebat neque pluris faciebat hominem quam ego, quamvis plurimos in ea Societate habeat quos amat et colit.’
nebulo
a useless person, a trifler
1579 07 31 to Stadius: ‘Sed quia videbat difficilius ea mihi extorqueri quam Herculi clavam posse, ad ultimum remedium suum, hoc est ad calumnias, confugit. Subornavit nebulonem illo loco atque domo dignum, hoc est sibi simillimum hominem, e media clinicorum colluvie suscitatum, qui pro beneficio haud parem gratiam retulit.’ 1591 06 09 to Vertunianus: ‘Vide ne eadem facilitate cetera agas, in primis autem ne mea nebulonibus, ratiocinatoribus, vaniloquis hominibus communices.’ 1596 03 19 to Casaubon: ‘Cyclometrica omnia recudemus. Sed non est properandum. Properantiae enim meae poenas luo, propter quam tot nebulonum obtrectationibus me obieci.’ [1600] 08 17 to Fr. Dousa: ‘Memini quum ulcusculum credidi cuidam plano curandum, quod triduo consanescere poterat. Id vero nebulonis illius improbitate factum ut ne duobus quidem mensibus curari potuerit.’ 1601 01 07 to Scriverius: ‘Non tantum rei aestimatio quantum nebulonis improbitas me tangit.’ 1602 10 09 to Welser: ‘Praeterea tria folia nebulo quidam abscidit quibus res a Valeriano ad Probum Imperatorem continebantur.’ 1604 01 19 to Drusius: ‘Noli dubitare quin tu et ego aliquid virulenti scripti a nebulone accepturi simus.’ 1604 06 20 to Casaubon: ‘Sed cum nebulonibus res mihi est.’ 1605 02 25 to Lipsius: ‘Si hoc credis, mi Lipsi, magnam iniuriam et mihi et tibi facis: mihi, cui adscribis id quod pertinacissime execror; tibi, qui postremis nebulonibus potius credis quam magnitudini animi mei, ingenuo candori, moribus iis, propter quos me insectatus est piaculum generis humani deliciae tuae, disquisitor magicarum naeniarum.’ 1605 04 07 to Casaubon: ‘Res est mihi cum nebulonibus, qui plura pervertunt in foliis recensendis quam ego castigare possum.’ 1605 06 27 to Labbaeus: ‘Non ita nebulonis illius Dorleans liber a me exceptus, quo nihil insipidius, nihil stultius, ieiunius, infantius, praeter Amphitheatrum Iesuitarum, legere me memini.’ 1605 06 04 to Lingelshemius: ‘Meus Eusebius rem habet cum nebulonibus.’ 1605 09 15 to Labbaeus: ‘...praesertim in causa nebulonis illius debitoris mei.... Misi illustrissimae principi Arausionensi chirographum nebulonis.’ 1606 01 11 to De Laet: ‘Melchior Guillandinus, postremus nebulonum…’ 1606 02 15 to Labbaeus: ‘Miserum me, qui nebuloni tanto nummos meos credidi.’ 1606 03 14 to De Laet: ‘...nebulonum exemplum sequendum non est.’ 1606 03 22 to Casaubon: ‘De meo ingrato debitore, nolo tibi ipsi molestiam crees. Malo a tam impuro nebulone solutionem desperare quam amicis meis negotium de re, cuius curam pene abieci, facessere.’ 1606 05 27 to Casaubon: ‘Si nondum vidisti: ingens operis moles est neque mirum, tot nebulonum centonibus farcta.’ 1606 05 30 to Casaubon.: ‘Loiolitae cur in nos hunc nebulonem apostatam subornarent, nullam caussam habent.’ 1606 06 19 to Taubmannus: ‘Cavendum, quantum video, tibi erit a nebulone nescio quo Schoppio, quia enim ille, ut gloriolae aliquid pariat sibi, triumviros illos, quibus Plautum tuum misisti, impudentissimis scriptis allatrare instituit.’1606 11 11 to Labbaeus: ‘Qui Loiolitarum sacra adorant et propemodum Loiolitae sunt, impudentiam nebulonum et portentum illud execrantur atque in terras ultimas deportandum esse ad nos scripserunt.’ 1608 05 01 to Lubbertus: ‘Incidi vero in locum in quo respondes ad calumnias quas ex libro nequissimi bipedum nebulonis Scioppii in me bellua illa iactat.’
nequissimus
a completely incompetent person
1598 07 19 to Brahe: ‘Ego horum neminem vidi, nisi imperitissimum et, quod pluris est, nequissimum.’ 1602 05 05 to Lindenbrogius: ‘Fratres habet homines nequissimos, qui et se et miseram matrem bonis omnibus iam everterunt.’ 1603 04 09 to Casaubon: ‘In extremis notis contineri non potuimus quin nequissimum morionem perstringeremus.’ 1607 11 24 to Lubbertus: ‘Certe, maxima felicitate nostra omnium contigit ut non nisi a scelestissimis, imperitissimis, nequissimis tenebrionibus incessamur.’
nequissimus bipedum
the most incompetent of bipeds
1606 06 02 to Drusius: ‘Fabulam de Burdonio a bipedum nequissimo Guillandino confictam refricet.’ 1607 08 28 to Caselius: ‘Sed haec fraus prius a nequissimis bipedibus illis instructa fuit quam ego Epistolam de gente nostra publicarem…’ 1608 05 01 to Lubbertus: ‘Incidi vero in locum in quo respondes ad calumnias quas ex libro nequissimi bipedum nebulonis Scioppii in me bellua illa iactat.’
onanita
a wanker
1606 02 02 to De Laet: ‘Postremis versiculi in onanitarum Amphitheatrum additi erant.’ 1607 02 03 to Hoeschelius: ‘Sodomitas, onanitas, aretalogos nihil moror.’ 1607 02 15 to Labbaeus: ‘Scis quam maledicta Amphitheatri me offendunt. Ex quo cognoscere potes nihil magis me optare quam ut nunquam nisi isto modo onanitae illi scribant.’ 1607 03 08 to Labbaeus: ‘Illi sunt seniores; auctor autem Menippeae in onanitas, ut ad me Genevenses scripserunt, est iuvenis et, nisi fallor, Pictaviensis.’ 1607 08 10 to Welser: ‘Athei, onanitae, sodomitae regnum in literis obtinent.’ 1607 10 13 to Castrin: ‘Il n’i a nulle foire de Francfort en laquelle il ne me faille attendre quelque visite des sodomites, onanites, pedans et tels excremens du genre humain.’ 1607 11 24 to Lubbertus: ‘Eiusmodi sunt scripta omnium horum onanitarum, ut ex illis nihil praeter sycophantias et convitia haurire possis.’
parasitus
a hanger-on, a parasite
1606 05 27 to Casaubon: ‘Incidit in manus meas scelestum opus apostatae Schioppii adversus gentem nostram, in quo parasitus ille cardinalitius adiutus est a plusquam quinquaginta sodomitis.’
pecus, -udis
a farm animal
1605 06 15 to Casaubon: ‘Denique omnium illorum portentorum, quibus nova anni ratio deformata est, ille asinus auctor est. Quae quum ego primus aperuissem et ille iam agnoscere videatur, tamen tanta est illius pecudis impudentia ut tueri malit quam defendere.’ 1605 06 27 to Casaubon: ‘Sed scis quale pecus sit oJ paidagwgo>
pedans
pedants
1607 10 13 to Castrin: ‘Il n’i a nulle foire de Francfort en laquelle il ne me faille attendre quelque visite des sodomites, onanites, pedans et tels excremens du genre humain.’
peri/ergos[xlviii]
an over-inquisitive person, a meddler
[1595] 08 31 to Casaubon: ‘Homines peri>ergoi kai< kakoh>qeiv me pro theatro habent in quo petulantiae suae mimum agam.’
porcus
a pig
1600 02 11 to Welser: ‘Ante hos quatuor quinque plus minus annos, quidam porcus Patavinus, ut Dominorum suorum gratiam, quam virtute demereri non poterat, insectatione nominis Scaligeri colligeret, commentitias literas Academiae Patavinae in vulgus sparsit, quibus Iulius Caesar Burdonius, si Diis placet, anno Christi MDXIX, magisterium artium adipiscitur.’ 1605 06 15 to Casaubon: ‘Iuvit e[um], et operas contulit porcus quidam Latinarum literarum professor Pat[avinus], qui ex illo loco Gyraldi persuasit illi nos non Scaligeros, sed Burdonios esse’ 1606 01 11 to De Laet: ‘Melchior Guillandinus, postremus nebulonum, a porco professore Patavino adiutus ut, quae Iosephus Scaliger in suo Festo in Guillandinum dixerat, ulcisceretur, fabulam de Burdonio in Academia Patavina in Doctorem Medicinae promoto finxit, quia legerat apud Lylium Gregorium Gyraldum, Iulium Caesarem prius Burdonium, deinde Scaligerum fuisse dictum.’ 1606 07 14 to Vertunianus: ‘Melchior Guillandin avec le porc Antonio Riccobono ont forgé les lettres de doctorat.’ 1607 08 28 to Caselius: ‘Eae [sc. tuae literae] enim de porco Riccobono tantum loquuntur… Accidit die quadam ut Melchior Guilandinus, nebulo barbarus, apud Porcum quereretur se a me in Festo meo perstrictum esse… Porcus, diutius hominem haerere non passus… Ita porco Riccobono et semimoschovitae Guilandino placuit.’
puer
a boy, someone without experience
1597 08 18 to Casaubon: ‘Satis notum est, etiam mediocriter doctis, quam strenue nugatus sit qui respondit adElenchum anni Liliani et quam falsus sum iudicii in eo homine qui, praeter geometriae peritiam, in reliquis omnibus puer est.’ 1604 11 30 to Welser: ‘in rationibus chronologicis puer est.’ 1604 07 17 to Drusius: ‘Hoc tantum scio, illum in iis in quibus nos perstringit, parum candidum, in Graecis puerum, in Hebraicis infantem, in historia harum haereseon nullius iudicii, in appellandis viris longe illo melioribus nullius pudoris esse.’ 1607 11 03 to Salmasius: ‘Maximus ille criticus, quam pueriliter de Tragoediis Senecae iudicat? Lipsium dico.’
retrimentum inscitiae
the refuse of ignorance
1604 06 17 to Drusius: ‘Nulla iniuria me affecit, neque, si affecisset, ad me pertinere putarem, non magis quam quae illius familiae daemoniacus Delrio, retrimentum inscitiae et sterquilinium calumniarum, meretricia et plusquam zelotica impudentia in nos evomuit, quaecunque scilicet livor et zhlotupi>a illi asino dictavit.’ 1606 03 23 to Freherus: ‘Retrimentum illud impudentiae inscitiaeque missum faciamus’ 1606 05 27 to Casaubon: ‘Tanta est impudentia asini.’
scarabeus
a beetle
1602 01 22 to Casaubon: ‘Sed quod diximus peri< tou~ paraboleu>esqai in Manilio, id omne dissimulat scarabaeus ille, qui scripsit in Amphitheatrum Martialis, homo incertum imperitiorne an malignior.’ 1605 12 13 to Calvisius: ‘…ut ea, quae solidis demonstrationibus munita sunt, simiorum, hariolorum, scarabaeorum, coniuratorum quasi coitione facta convellerentur.’ 1606 03 14 to Thomson: ‘ Nam in tam prodigiose imperitum scarabeum scribere, neque nostrae dignitatis est, neque otii.’ 1606 07 10 to Gruterus: ‘Lege, amabo, quae de istis scarabeis, quos Prophetas voco [sc. Loiolitas], in Prolegomenis Canonum Isagogicorum dixi.’ 1607 09 21 to Casaubon: ‘At quorum? Scarabaeorum, tenebrionum, ajqe>wn, ajpostatw~n, ajlsto>rwn.’
pseudapo/stolos
a false prophet
1605 08 12 to Casaubon: ‘De dolore, quem ex Cerbereo libro tw~n qeokatara>twn yeudaposto>lwn concepisti...’
scelestissimus (bipedum)
most criminal (of bipeds)
[1572] 08 22 to Senneton: ‘…scelestissimi, qui haec in vulgus ediderunt.’ 1606 01 11 to De Laet: ‘In Amphitheatrumscelestissimum paganorum sycophantarum’; 1606 02 25 to Casaubon: ‘Puto te postremas meas accepisse, adiunxeram aliquot Epigramatia in scelestissimum Amphitheatrum.’ 1606 11 24 to Casaubon: ‘Certe, si earum minima aura Loiolitarum aures verberaverit, satis argumenti fuerit ad tertium tomum scelestissimo Amphitheatroaccudendum.’ 1607 05 31 to Gruterus: ‘Scelestissimum et mendaciorum refertissimum librum Schoppii habemus.’ 1607 06 23 to De Laet: ‘Libro enim scelestissimo tou~ qeokatara>tou illius Schioppii operam dabam quo nullum scriptum exsecrabilius post natos homines prodiit.’ 1607 11 24 to Lubbertus: ‘Certe, maxima felicitate nostra omnium contigit, ut non nisi a scelestissimis, imperitissimis, nequissimis tenebrionibus incessamur’ 1608 03 06 to Gentilis: ‘Pietas et amor in me hoc expressit ab illo, ne scelestissimus omnium bipedum impune bonis malediceret.’ 1608 03 07 to Lingelshemius: ‘Et certe solam stultitiam in literis regnum obtinere ferendum erat, si non etiam et scelestissimi bipedum inde prodirent.’
sciolus
a smatterer, a sciolist
1582 04 12 to Pattison: ‘Hinc illae lacrimae, hoc est quod vos et alios sciolos decepit qui ea in Manilio et Lucano rimamini, quae illis penitus ignota fuerunt.’ 1595 12 13 to Servin: ‘Il est vray qu’un Jesuite, un sophiste, un sciolus y contradira. Mais quoy? Faut-il pour cela decroire la verité?’ 1598 05 05 to Drusius: ‘Satis est chronologiam nos et historiam a tyrannide sciolorum, a stupore Iudaeorum magistrorum, ab inscitia denique huius et priorum saeculorum, a livore aemulorum ac simiolorum vindicasse.’ 1600 11 20 to Lydius: ‘Multi enim hodie sunt scioli, qui ex una Pauli epistola aut uno Evangelio, peritissimos se Arabismi iactant.’
semi-moschovita
half a Moscovite
1606 01 11 to De Laet: ‘Ex eo barbarus semi-Moschovita, adiuvante Antonio Riccobono, acute collegit falso dici Scaligerum, qui prius dictus fuerit Burdonius.’ 1607 08 28 to Caselius: ‘Ita porco Riccobono, et semi-Moschovitae Guilandino placuit.’
simiolus
a little ape
1598 05 05 to Drusius: ‘Satis est chronologiam nos et historiam a tyrannide sciolorum, a stupore Iudaeorum magistrorum, ab inscitia denique huius et priorum saeculorum, a livore aemulorum ac Simiolorum vindicasse.’ 1598 07 19 to Brahe: ‘De simiolo Heydelbergensi, quem trophaea Miltiadis non sinunt dormire, minus mirarer, si Themistocles esse posset. Sed imitari bonos aliorum hominum est, non stercoreorum et barbarorum et ab omni morum humanitate remotissimorum.’ 1604 10 17 to Casaubon: ‘…praegressus conatus simiolorum huius aevi…’ 1605 11 15 to De Laet: ‘Unus tandem, qui instar omnium erit, accuratissimus et harum literarum peritissimus Sethus Calvisius, Germanus, nuper eruditissimum et consummatissimum Chronicon edidit, quod totum rationum nostrarum insistit munimentis: opus heroicum et quo oculi simiolis nostris dolebunt, illi mulo Anglico praesertim, qui, quum sit per omnia simius noster, tamen omnes rationes nostras, quae demonstrationibus nituntur, evertere voluerit.’
skato/fagos
a shit-eater
1604 04 16 to Casaubon: ‘Multa ostendit mihi quae imperitiam morionis tui skatofa>gou perstringunt.’
sodomita
a sodomite
1606 05 27 to Casaubon: ‘Incidit in manus meas scelestum opus apostatae Schioppii adversus gentem nostram, in quo parasitus ille cardinalitius adiutus est a plusquam quinquaginta sodomitis.’ 1607 02 03 to Hoeschelius: ‘Sodomitas, onanitas, aretalogos nihil moror.’ 1607 08 10 to Welser: ‘Athei, onanitae, sodomitae regnum in literis obtinent.’ 1607 08 28 to Caselius: ‘Ipsi vero alastores obscoenum et sodomiticum Amphitheatrum suum Antverpiae recudunt.’ 1607 10 13 to Castrin: ‘Il n’i a nulle foire de Francfort en laquelle il ne me faille attendre quelque visite des sodomites, onanites, pedans et tels excremens du genre humain.’ 1608 08 29 to Labbaeus: ‘Loiolitae Antverpienses, et praesertim sodomitici Amphitheatri autor, homo furiosus…’ 1608 09 26 to Lubinus: ‘Nam in Italia sodomitae quidam mendaciorum ei monstra subministrarunt... Quum eorum videbis scripta, non pudebit te tales habere bonitatis tuae socios qua innocentes parentis mei manes a sodomitarum ac atheorum contumeliis vindicare constituisti.’
stercus[lx]
dung
1602 09 01 to Lipsius: ‘Quid tuam iniuriam conqueror? Meam expostulare debui, qui quo genere exceptus sum ab illo luto stercore macerato quem tu vocas amicum tuum? Potuitne ulla meretrix impudentius appellare pudicam matronam quam ille nos?’ 1603 11 04 to Casaubon: ‘De Chronologis quod quaeris, caveas inprimis a stercoreo illo Temporario, homine ineptissimo, impudentissimo.’ 1604 06 17 to Drusius: ‘Scaliger vero, quem homuncionem et Thrasonem quidam Martinus Delrio ex eo pistrino vocat (homo nescio an bellua, an potius lutum stercore maceratum)...’ 1607 09 21 to Casaubon: ‘Lutum et stercus generis humani Martinus Delrio edit librum in me apologeticum pro Dionysio Areopagita…’
stercoreus
shitty, stinking
1604 06 17 to Drusius: ‘…pro speciosis titulis centones, stercoreas Disquisitiones magicas, plaustra farraginum, temulentarum Furiarum polemika< bakceu>mata accipimus.’ 1605 08 03 to Casaubon: ‘ Nam quis barbarismos, soloecismos, stribligines stercorearum illarum lamiarum enumerare possit?’ 1605 09 30 to Elmenhorst: ‘Hoc unum tamen scio: stercorea omnia esse.’ 1606 01 11 to De Laet: ‘Nunquam plus voluptatis quam in lectione illius stercorei libri me cepisse memini.’ 1607 06 01 to Casaubon: ‘Pareum a me ita acceptum fuisse qui mirantur, nesciunt asinum illum me stercoreis suis orationibus provocasse et praeterea me non solere nisi provocatum ita scribere.’ 1607 12 03 to Jean & Nicolas Vassan: ‘in stercoreis Chronologicis suis dicere non est veritus…’ 1608 05 01 to Lubbertus: ‘Propter insolentiam tamen huiusmodi stercoreorum hominum…’ 1608 09 26 to Lubinus: ‘Quorum multa ex stercorei magistelli Serarii latrina sunt eruta.’
sycophanta and sycophantia
a backbiter, a slanderer and slander
1601 08 15 to Caselius: ‘Quare tam memorabili facto illustrissimus princeps consecutus est, ut tam sycophantis formidolosus quam bonis omnibus, ac praesertim eruditis, in posterum carus sit futurus.’ 1605 02 23 to Labbaeus: ‘Impudentiam aretalogorum de pyramide diruta aut deiecta non miror, qui portentosiores sycophantias illius generis hominum quotidie experior.’ 1605 02 25 to Drusius: ‘Sed nihil nisi Loiolitice contumeliis ac sycophantiis agetur.’ 1605 04 08 to De Thou: ‘...la profanation des ignorans et de la sycophantie des mesdisans...’ 1605 09 15 to Casaubon: ‘Quod te obfirmaveris Loiolitarum sycophantiis non moveri, gratissimum mihi; noli enim putare te defunctum esse.’ 1605 12 13 to Calvisius: ‘Cum alios aemulatio simios, alios obtrectandi studium sycophantas probaverit...’ 1606 01 11 to De Laet: ‘Hoc plasma adeo ventilavit ut primum a tenebrionibus quibusdam, deinde a sycophantis paganis inAmphitheatro per praeconem bestiis lacerandum obiectum sit.’ 1606 01 11 to Gruterus: ‘Melchior Guillandinus sycophanta insignis… Sycophanticum illorum librum expecto.’ 1606 01 11 to Rittershusius: ‘Causam illius ridiculae sycophantiae iam multis exposui.’ 1608 03 06 to Goldastus: ‘Nulla merces relicta praeter eam quae a sycophantis expectanda est.’ 1608 05 20 to Le Jeune: ‘Heynsius, esperant vous envoier le mesme augmentè d’un bon tiers, avec une petite Apologie pour nostre race a l’encontre des Sycophantes, qui ont controuvè la fanfare de Burdonius.’